2 seneden fazla olmuş buraya yazmayalı.
Hatta düzenli yazmayalı daha da fazla.
Aradan bunca zaman geçti, hayat su gibi akıp gitti.
Birileri yaşlandı, birileri büyüdü, birileri ise daha yolun başında.
Yeni ruhlar katıldı aramıza, kimisi tanıdığımız, bildiğimiz bedenlerde, hatta çoluğumuz çocuğumuz olarak.
Kimileri de aramızdan ayrıldı, belki de sevdiklerimizin bedenlerini terk ederek...
Sonuçta hepimiz büyüdük.
Yaşadık, deneyimledik.
Yaşadıklarımızla yaşlandık.
Yaşlanmaktan da ziyade, yaş aldık galiba.
Çünkü yaşlanmak hep kötü bir şeymiş gibi düşünülür, oysa yaş alan herkes daha bir deneyimlidir şu hayatta, hatalar yapmıştır ve o hatalar ona öyle ya da böyle mutlaka bir şeyler öğretmiştir.
Ve yapılan her hata bir artıdır aslında insan hayatında.
Yine tam tersi düşünülür onun da.
Hatta hata yapmaktan ölesiye korkulur.
Ve ben geride bıraktığım bu yıllar içerisinde pek çok hata yaptım, pek çok kez yanıldım, epey de bir canım yandı hani.
Ama sonuçta bakıyorum, hala hayattayım, ayaktayım, ve yaşamaya devam ediyorum.
Demek ki o kadar da kötü bir şey değilmiş, hata yapmak...
Hosgeldin
YanıtlaSil