Mutluluk hakkında ne de çok yazıldı, çizildi..
Filmler çekildi, şarkılar bestelendi, tiyatrolar sahnelendi, şiirler okundu...
Bununla da anlaşılamadı,
Dünyanın dört bir köşesinde milyarlarca insan farklı farklı zamanlarda mutluluk hakkında konuştu.
Kimisi mutluluğun tanımını yaptı,
Ve kendisini de onu yaşayan bir örnek olarak ortaya koydu.
Kimisi onu aradığını söyleyip, nerede ve nasıl bulacağını sordu, bilebileceğini zannettiklerine...
İşin en ilginç yanı, mutluluğu bilenler ve görenler, onu zenginlikte buldular,
Biraz da evde, sevdiklerinin yanında.
Bu yüzdendir ki herhalde, onu arayanlar da mutluluğu hep parada ve ev halinde aradılar.
Ama onlar parada, işte ve eşte bulduklarıyla "mutlu" olamayınca,
"Demek ki mutluluk bu değilmiş, sizin bulduğunuz başka bir şey !" deyince,
Ortalık karıştı...
Mutluluk her yerde, ve aslında hiç bir yerde !
Nasıl yani diye ben bile kendime sordum, ama sonra duyduğum cevap bana yetti.
Çünkü öğlen kitabımı okurken içtiğim kahvenin yanında yediğim çikolatalı kurabiyeden duyduğum mutluluk,
Ya da eve yürürken yanından geçtiğim yaşlı bir kadının yüzündeki o yorgun ama sevimli gülümseme,
Mutluluğun ta kendisi değilse nedir ki...
O yüzden de ben artık sadece kendi içime bakıyorum,
Ne zaman mutluluğa ihtiyacım olduğunu hissetsem...
Ve görüyorum ki,
O hep orada duruyor,
Ve hiç bir yere gittiği de yok.
Siz istemediğiniz sürece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder